Doğa yürüyüşleri ve Kalite

Uzun  zamandan beri,bu sayfa içinde size  gelenekselleştirerek anlattığımız ve anlatarak paylaştığımız hafta  sonu doğa yürüyüşü notları zaman zaman aksadı.Her  pazartesi günü  bu anlatımlarımızın müdavimleri  ısrarla arayıp sorar oldu,”Nerede  günce “ diye… Belki  ilk kez  bu hafta hemen,  daha terimiz bile kurumadan,pazarın aksamında ilgiyle takip ettiğiniz güncemizi kaleme alıyorum. Çünkü sebebi var…Çünkü heyecanlıyım… Çünkü gururluyum ve onurlandım… Bu günden, yani bu Pazar gerçekleşen Bayramlar-Kandil Tepe (1.270 m )-Yiğitler   doğa yürüyüşümüzden inanılmaz keyif aldım… Tüm  ekip arkadaşlarımla gurur duydum ve onurlandım… Duyduğum heyecan ve  gurur tablosunun  katsayısı o kadar çok yüksek ki,   kelimeleri hala  sıraya  koymakta  zorlanıyorum…

 

Bu hafta  olağan programımız BAYINDIR-DEDEDAĞ  rotası idi.Ancak Rotanın zorluk derecesini düşünerek  biraz da yörenin  bahar yeşiline bürünmesini  bekleme kararımızdan dolayı, bu sene üç kez, tam da rotanın dibinde değişiklikler yaparak bir türlü yürüyemediğimiz BAYRAMLAR – KANDİL Tepe (Çıplak Dağ) –Ören  rotamızı bu hafta  yürümek kararı aldık. 

 

Sabah çaylarımızı BAYRAMLAR  köyündeki  köy kahvesinde yudumlayıp  rotaya  girdiğimiz de arkamızdan  bir başka  grubun daha  aynı rotaya girmek üzere  olduğunu  gördük.Biz olduk olası  farklı  grupların bir arada  olmasının sıkıntılarını  yasayan ve bilenlerden olduğumuz için, rotamızdan sapmadan  patika değişiklikleri yapmak durumunda  kaldık.Ama zaman zaman  kesişen rotalarımız üzerinde birlikte  yürüdüğümüz anlar da oldu. Geçmişten gelen  eski dostlukları bir kez daha,  kısa da olsa yad ettik. Grup uyumu ahenk ve disiplini koruyabilmek için  klasik rotadan saparak  ara patikalara  girmek durumunda  kaldık. İşte tam böyle anlarda, arkadaşlarımın,  aldığımız bu kararı desteklemeleri  beni  çok ama çok mutlu etti.Öyle ki  rotanın zorluk derecesi artmasına rağmen en ufak bir  şikayette bulunmayarak, doğada ve  doğa yürüyüşlerinde olabilecek en güzel ekip uyumu örneklerini sergilediler.Doğa  yürüyüşlerinin öyle  hafife alınır bir spor olmadığını,ciddiyetle  ve disiplinle yapılması gerektiğini   örnek davranışlar ile gösterdiler.Bu  haklı gurur ve onur sadece benim değil… Bütün ekibin…Bütün grubumuzun.

 

Bu sporun bir yarışma olmadığını,yardımlaşma, paylaşma,arkadaşlık ve sevgi bağları  içinde ciddiyetle  yapılması gereken bir ekip sporu olduğunu  adeta düşman çatlatırcasına  ispatlayan  tüm ekip arkadaşlarıma  teşekkürü borç biliyorum..Şahsım ve grubumuzun adına…Bütün doğa yürüyüş ekibimizin, bu vakur davranış örnekleri  Gerçek BÜYÜKLÜĞÜN  asla  sayısal çokluk olmadığını gösteren,adeta ispatlayan güzel bir  örnekti. 1.270 m.lik Kandil Tepenin dik yamaçlarında büyük bir disiplinle ve uyum içinde yapılan  ahenkli  tırmanışımız, bizi izleyen yabancı gözlerin de dikkatinden kaçmadı.

 

Öğle  molamızı  KANDİL  tepenin  zirvesinde  muhteşem bir manzara eşliğinde  yaptık.Ama mola öncesi Sevgili Necmi’nin rota haritasını  yere sererek bütün grubu   toplayıp,harita ve  harita kullanımı  konusunda  uygulamalı anlatımı gerçekten  görülmesi gereken  bir başka gurur kaynağıydı.Bütün ekibin  harita üzerinde  çevre tepelerin yerlerini   görmesi ve yön tespiti, bence kaçırılmaması gereken önemli bir ders oldu. Bir yanda  MAHMUT  dağının muhteşem görüntüsü,bir yanda DEDE Dağ’ın dikkat  çeken kütlesi ve diğer yanda Kamberler  köyünün  1.270 m den izlenen  manzarası eşliğinde  yemeklerimizi yedik.Yemeklerin çeşitliliğini anlatmaya zaten gerek yok…Bu satırları  izleyip okuyan herkes  konuya aşina… Ama bir şey var ki   değinilmeden  geçilirse bence  haksızlık olur.Aramıza bu hafta katılan Sevgili BORA, sırt çantasından  bir galon turşu çıkarınca bütün gözler  fal taşı gibi açıldı… Alemsin BORA… Ve iyi ki seni tanıdık ve iyi ki bu ilk  deneyimini yaşama keyfini bizimle yaparak bize de yaşattın. Bora’nın yanında  bizimle bu hafta ilk kez  doğa yürüyüşüne gelen  diğer dostlar,sevgili Ahmet ve Sevgili Oktay sizler de kocaman bir tebriği çoktan hak ettiniz.

Doğa yürüyüşümüzün  öğleden sonraki bölümü  meşe ormanları içinden  ve sırt hattından iki  vadiyi   görerek ve uzaklardaki Kemalpaşa ve Turgutlu ovalarını izleyerek  devam etti.Akşam çaylarımızı ise saat  17.45 gibi  indiğimiz Ahmalı  mahallesi meydanındaki köy kahvelerinde yudumladık.Yönümüzü  İzmir’e doğru döndüğümüzde ise araç içinde  hala halay  çeken  dostların olması ve  onca yorgunluğa rağmen  türküler eşliğinde  yapılan  dönüş yolculuğu ayrı bir bahis konusu… 

 

Bir yıldan  fazla  ve  kişisel bir  beklenti içinde olmadan  fedakarca ektiklerimizin,  yepyeni  tazecik tomurcuklar olarak  geri dönüşünü  görmek  yaşanılası  ve ayrıcalık yaratan bir keyif.Bu keyfi bize yaşatanlara  sonsuz teşekkürler.

 

Haftaya Spil   kampımızda bu keyfi ve yeni keyifleri birlikte yaşamak umudu ve dilekleri ile…